در سپتامبر ۲۰۲۰، چین اعلام کرد که قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ انتشار کربن خود را به اوج برساند و تا سال ۲۰۶۰ به بیطرفی کربن برسد. کلید دستیابی به این اهداف، دگرگونی بخش آهن و فولاد است که بیشترین کربن را در بخشهای تولیدی چین منتشر میکند و تقریباً ۱۵ درصد از انتشار کربن ملی را دارد.
آهن و فولاد نیز حدود 20 درصد از کل مصرف زغالسنگ چین را پشت سر میگذارند که بخشی از آن به دلیل کک سازی است. کک از پختن زغال سنگ تا زمانی که به کربن تبدیل شود تولید میشود. وقتی کک مصرف میشود، گرمای شدید اما دود کمی تولید می کند که آن را برای ذوب آهن و فولاد ایدهآل میکند. به این ترتیب، سیاست صنعتی چین معمولاً کک سازی با فولاد را در براکت میگذارد.
شانشی، در شمال مرکزی چین، بزرگترین استان تولیدکننده کک کشور و پنجمین تولیدکننده بزرگ فولاد است. در سال 2020، صنعت کک سازی 8.2 درصد از انتشار کربن شانشی و 35.6 درصد از زغالسنگ را به خود اختصاص داده است. این موضوع، شانشی را تبدیل به دنیای کوچکی از چالشهایی میکند که صنایع با کربن بالا در تبدیل شدن به کربن کم با آن مواجه هستند.
این چالشها بیش از یک موضوع ساده فناوری هستند. انتقال کربن کم نیاز به بازسازی اقتصادی و صنعتی دارد. به این ترتیب، تلاشهای شانشی برای هدایت کربنزدایی، ضمن حفظ مناطقی که از نظر اقتصادی متکی به ککسازی و فولادسازی هستند، آن را به یک مطالعه موردی برای صنعت تبدیل میکند.
تولید فولاد چین در هر یک از سه سال گذشته از یک میلیارد تن فراتر رفته است، اگرچه تولید کلی در سال های 2021 و 2022 کاهش یافته است. در حمایت از اهداف ملی کربن دوگانه، این صنعت برای کاهش تولید کلی 8.1 درصد در سال 2030 برنامهریزی کرده است.
یکی از موانع این اهداف، سن نسبتاً جوان کورههای بلند فولادسازی چین است. میانگین سنی ناوگان این کشور 13 سال است، اما طول عمر عملیاتی معمول این نوع کورهها بیش از سه برابر آن است. تحمیل اجباری یک گذار، خطر سرگردانی گسترده این داراییها را به همراه خواهد داشت.
خود انتقال فناوری ممکن است دشوار باشد، اما دستیابی به آن با حفظ ثبات اجتماعی-اقتصادی و ایجاد همزمان شرایط توسعه مطلوب در زمین، یک اقدام متعادل کننده بسیار پیچیده است.
صنایع فولاد و ککسازی مدتی است که الزامات زیستمحیطی سختگیرانهتری را انجام میدهند، آنها قبلاً قبل از اعلام اهداف دوگانه کربن برای کاهش آلودگی هوا و انتشار کربن کار میکردند. چندین طرح در مقیاس بزرگ و کم کربن از آن زمان به اجرا درآمده است، اما انتقال انرژی نمی تواند یک شبه اتفاق بیفتد و یک انقلاب نیست.
در یک منطقه مبتنی بر منابع کلاسیک مانند شانشی، هیدروژن تصفیه شده می تواند به تعادل اولویت های انتقالی و اقتصادی کمک کند. با این حال، باید تاکید کرد که زمان و مکان مورد نیاز برای چنین تحولاتی در مناطقی که فشار برای انتقال انرژی بیشتر است ضروری است. اگر این ظرفیت پیدا شود، میتواند تلاشهای بیشتر به سمت دنیای بیکربن را تسهیل کند.
منبع خبر :
https://www.madannews.ir